استفاده از ادویه حاج اسماعیل جلالی در تولید رنگ های روغنی

ادویه های هندی جایگاه بسیار مهمی در اقتصاد ما داشته اند، حتی در عصر امروزی هند به خاطر ادویه هایش با احترام زیادی دیده می شود.

به خصوص دوستداران طعم ادویه حاج اسماعیل جلالی در همه جای دنیا دیده می شوند. نه تنها به دلیل طعم آن بلکه به دلیل خواص دارویی آن بسیار محبوب بوده است.

برای دانستن جزئیات تاریخ، توسعه، زبان ها، تنوع جامعه هند و تأثیر آن بر هنرهای مختلف، از فرهنگ هند بازدید کنید.

اهمیت ادویه ها در غذاهای هندی اهمیت ادویه جات ترشی جات
هزاران سال است که ادویه ها به سه دلیل به طور سنتی در آشپزی هندی استفاده می شده است.

آب و هوای هند این کشور را به مکانی ایده آل برای پرورش انواع ادویه ها تبدیل کرده است که به همین دلیل از زمان های قدیم گونه های مختلفی از ادویه ها در اینجا کشت می شده است.

به عنوان مثال، گارام ماسالا، یک ترکیب ادویه در هند، بسیار رایج است، اما اهمیت زیادی دارد. هر غذای ساخته شده در هند، چه گیاهی باشد و چه غیر گیاهی، بدون گارام ماسالا ناقص است.

به طور مشابه، غذاهای هندی بدون فلفل قرمز، گشنیز، زیره و غیره ناقص است. مقدار آنها در غذا با توجه به زمان، ذائقه و شخصی که آن را می خورد تعیین می شود.

برای تماشای ویدیوهای مربوط به مد، فرهنگ، علائم زودیاک یا پیش بینی ها به زبان هندی، به کانال YouTub بروید و مشترک شوید.

برای گوش دادن به پخش پادکست هندی رشیفال، یکی از پادکست‌های Google، Spotify، Anchor را بنا به راحتی انتخاب کنید.

ادویه های هندی از زمان های قدیم تا به امروز در سرتاسر جهان معروف بوده اند.

امروزه نیز مانند دوران باستان، ادویه های هندی در بازارهای جهانی به فروش می رسد و خارجی ها نیز دوست دارند آن را با شور و اشتیاق فراوان به غذا اضافه کنند. شاید به همین دلیل است که هند را خانه ادویه ها نیز می دانند.

اما اگر از شما این سوال پرسیده شد که چرا فقط هند را سرزمین ادویه ها می نامند، پس پاسخ شما چه می تواند باشد؟

برای اینکه بدانیم چرا هند را خانه ادویه ها می نامند، دانستن تاریخ باستان نیز بسیار مهم است. وقتی صفحه تاریخ ورق می‌شود، معلوم می‌شود که ادویه هندی در زمان‌های قدیم به اندازه امروز معروف بوده است.

بسیاری از مردم بر این باورند که در زمان های قدیم چنین مسیرهایی در هیمالیا وجود داشت که از طریق آن ادویه جات تجارت می شد. گفته می شود دارچین، فلفل سیاه و زیره در سال 2000 قبل از میلاد با مصریان معامله می شد.

در کنار این ادویه ها، گیاهان دارویی نیز معامله می شد. علاوه بر این، بازرگانان اندونزیایی در دوران باستان ادویه جات را با چین، خاورمیانه و کشورهای خلیج تجارت می کردند.

از دوران باستان، ادویه جات ترشی جات در مقیاس وسیع در دوره قرون وسطی مورد استفاده قرار می گرفت. در این زمان از ادویه هایی مانند فلفل سیاه، دارچین، زیره، جوز هندی، زنجبیل، زردچوبه، میخک، آسافوتیدا و غیره برای خوش طعم شدن غذا استفاده می شد.

دوره مغول / حکمرانان مغول نیز سهم مهمی در رواج ادویه های هندی داشته اند. می گویند بسیاری از پادشاهان مغول حتی غذای بدون ادویه نمی خوردند.