قدیمی ترین عنصر هنر مجسمه سازی اعتقادات مذهبی است. انسان نیاز به عبادت دارد و به چیزی وابسته است. از سوی دیگر، برخی از جوامع نیازهای خود را از طریق مجسمه هایی که خدایان را به تصویر می کشیدند، برآورده می کردند.
در واقع مجسمه های سنگی پرو خوراکی به ویژه در جامعه عرب ساخته می شد. قبل از اسلام فرهنگ مجسمه سازی بسیار رایج بود.
اعراب که مدتی مجسمه هایی را که ساخته بودند می پرستیدند، سپس این مجسمه ها را می خوردند. گاه مجسمه هایی از پادشاه و ملکه آن دوره می ساختند، افرادی که در زمینه های علمی، تاریخی، هنری و ورزشی مشهور هستند.
امروزه مجسمه و نیم تنه از چهره های مهم ساخته می شود. گاهی مجسمه هایی ساخته می شود و در میدان ها به نمایش گذاشته می شود تا اتفاقاتی که تجربه شده و تاثیرات بسیار خوبی دارد، جاودانه شود.
مجسمه ها و مجسمه ها با استفاده از مواد مختلف ساخته می شوند. اما با توجه به اینکه مردم مایلند آثار هنری برای سالیان متمادی باقی بمانند، مجسمه هایی با سنگ مرمر و فلزات با دوام بالا مانند برنز و برنز به جای سنگ تولید شد.
وجود تعداد زیادی مجسمه در برخی مناطق نیز نشان دهنده این است که این هنر برای منافع مالی ساخته شده است. به عبارت دیگر، دغدغه ترک اثر برای هنر; و همچنین پیگیری دغدغه های تجاری وضعیتی است که از زمان های قدیم وجود داشته است.
همانطور که در مجسمه سازی مصری مشخص است، آثار مومیایی و قبر وجود دارد. مجسمه سازان نمای داخلی و خارجی این بناها را با مجسمه ها و مجسمه ها تزئین می کردند.
مجسمه سازان در دوران مصر باستان به دلیل کار با سنگ های بسیار بزرگ و سنگین نمی توانستند روی جزئیات ظریف تمرکز کنند.
آنها مجسمه ها را نه به عنوان یک عکس فوری از یک فرد متحرک، بلکه به صورت ایستاده الگوبرداری کردند.
علاوه بر این، جزئیاتی مانند ماهیچه ها و منحنی های فیگور را فاش نکردند و جلوه ای به چهره فیگور ندادند.
در مجسمه‌سازی یونانی مجسمه‌هایی از خدایان، فرمانروایان و قهرمانان جنگ ساخته می‌شد. مجسمه سازان یونانی به جذابیت تکه های نازک لاله مخصوصاً روی بدن زن توجه کردند و از این مدل سازی در بسیاری از مجسمه ها استفاده کردند.
مجسمه های زیادی وجود دارد که بدن زن را با جزئیات ظریف مدل سازی می کند و آن را به گونه ای نشان می دهد که گویی در باد در حال حرکت است.
در مجسمه‌سازی رومی، مجسمه‌سازان درک خود را از هنر آشکار نکردند، بلکه از مجسمه‌سازی یونانی تقلید کردند. در واقع، بسیاری از مجسمه هایی که در دوره روم پدیدار شده اند توسط مجسمه سازان یونانی ساخته شده اند.
این مجسمه ها که بعدها ساخته شدند، کپی و تکثیر شدند. از سوی دیگر، رومی ها در پرتره موفق بودند. زیرا رومی ها طبق سنت، قالب صورت متوفی را روی موم می گرفتند و در خانه ای که آن شخص زندگی می کرد نگهداری می کردند.
در پرتره‌های رومی، حالت‌های چهره بسیار واقع گرایانه روی این چهره حک شده است. رومی ها همچنین یادبود دستاوردهای نظامی خود را به یک سنت تبدیل کردند.
در آثاری که در مکان هایی مانند مرکز شهر می ساختند، شاهنشاه را در وسط قرار می دادند و سپس پیکره های دیگری را به ترتیب اهمیت در کنار آنها قرار می دادند.
بدون دیدگاه