HCl خواص متعددی دارد. خواص شیمیایی اسید کلریدریک شامل موارد زیر است:

نقطه جوش HCl: این به غلظت مایع بستگی دارد. برای مثال محلول 10 درصد اسید کلریدریک دارای نقطه جوش 103 درجه سانتیگراد است، اما محلول 48 درصد دارای نقطه جوش 48 درجه سانتیگراد است.
خورندگی: بسیار خورنده است و می تواند فلزات، نمک ها، مواد معدنی و بافت های آلی را حل کند.

اسید کلریدریک (HCl) معمولاً برای خنثی سازی عوامل قلیایی، به عنوان یک عامل سفید کننده، در صنایع غذایی، نساجی، فلزات و لاستیک استفاده می شود.

در صورت رها شدن در خاک خنثی می شود و در مواجهه با آب به سرعت هیدرولیز می شود. حمل و نقل از طریق خاک ممکن است آب های زیرزمینی را آلوده کند و برخی از مواد خاک را در خود حل کند.

قرار گرفتن در معرض گاز HCl یا محلول های HCl ممکن است باعث تحریک چشم و آسیب دائمی با از دست دادن بینایی شود. قرار گرفتن در معرض پوست ممکن است باعث سوختگی شود.

استنشاق HCl بلافاصله باعث تحریک شدید همراه با سرفه و احساس خفگی می شود. HCl از نظر سرطان زایی برای انسان قابل طبقه بندی نیست.

اسید هیدروکلریک غلیظ (HCl) متداول ترین اسید هالوژن مورد استفاده برای انحلال نمونه های زمین شناسی است. بر خلاف HNO3، HCl یک اسید احیا کننده ضعیف است و به طور کلی برای هضم مواد آلی استفاده نمی شود.

این یک حلال عالی برای کربنات ها، فسفات ها، بسیاری از اکسیدهای فلزی و فلزات است. به عنوان مثال، به دلیل خواص کاهشی و توانایی کمپلکس Cl-، HCl حلال بهتری برای حل کردن اکسیدهای آهن و منگنز نسبت به HNO3 است.

برای تجزیه و تحلیل سیلیکات، HCl به طور کلی در ترکیب با اسیدهای دیگر، مانند HF و HNO3 استفاده می شود، اگرچه برخی از کانی های سیلیکات بازی می توانند به طور کامل یا جزئی توسط HCl به تنهایی تجزیه شوند.

در دماها و فشارهای بالا، بسیاری از سیلیکات ها و سایر اکسیدهای نسوز، سولفات ها و فلوریدها توسط HCl برای تولید نمک های محلول مورد حمله قرار می گیرند. HCl محیط اسیدی ترجیحی برای حل کردن بقایایی است که پس از هضم اسیدی یا ذوب گداخت قلیایی برای تجزیه و تحلیل بعدی با استفاده از طیف‌سنجی جذب اتمی (AAS) باقی می‌مانند (Potts، 1987).